Ieder jaar op 31 januari, is de Nationale Holocaust Herdenking. Het sluitstuk van The Holocaust Memorial Day, een wereldwijde herdenking van slachtoffers van de Holocaust en andere genocides. Auschwitz is het symbool voor deze wereldwijd nog steeds voorkomende massavernietiging van mensen. Tegenover Auschwitz is geen grotere tegenstelling denkbaar dan de kathedraal Chartres. Deze ’Tempel van de Mensheid’* staat voor het bevorderen en koesteren van diversiteit in het leven. Auschwitz en Chartres. In aard tegengesteld aan elkaar. Beide plaatsen hebben een symbolisch rol gespeeld in mijn leven.

Auschwitz
Auschwitz. Een plaats vol afschuwelijk leed. Ontstaan uit een menselijk kwaad dat zijn oorsprong vindt in de afwijzing van diversiteit van leven. Ruim een miljoen onschuldige mensen zijn in dit kamp uitgeroeid. In een tijdsbestek van vier jaar. Niet eerder was er sprake van zo’n efficiënt ingericht proces. Niet eerder was er sprake van zo’n volstrekte afwezigheid van medemenselijkheid. Tot op de dag van vandaag zijn de gevolgen voelbaar van wat zich daar heeft afgespeeld. Het zetelt nog in de levens van individuele mensen, grotendeels onttrokken aan het oog van de publieke wereld.

Chartres
In 794 is de eerste steen gelegd van de kathedraal van Chartres. In de loop der eeuwen is zij zes keer door brand verwoest en steeds opnieuw opgebouwd. In Chartres bestaan meerdere geloofsovertuigingen naast elkaar. Anno 2021 is de kathedraal een bedevaartsoord voor mensen van alle geloven en uit alle windstreken. Bekend en bijzonder is het centraal gelegen labyrint. Dit labyrint staat symbool voor het vinden en ontwikkelen van het authentiek, menselijk potentieel. Een zich steeds herhalend levensproces naar het hart van je bestaan. Vele mensen lopen dit labyrint, nieuwsgierig naar wat het ze kan brengen.

Het labyrint
Nieuwsgierig heb ik in 2014 een bezoek gebracht aan deze krachtplaats. En heb daar net als anderen het labyrint gelopen. Schrijven was in die tijd voor mij niet eenvoudig, maar in dit geval werden mijn gevoelens gedachten. En deze gedachten werden geschreven woorden. Als vanzelf. Dit schreef ik op:

“Bekrachtig mij in mijn taak om, zonder oordeel, de mensheid verder te brengen op het pad naar rechtvaardigheid, respect en mededogen”

Mijn ontvankelijkheid voor dergelijke boodschappen zal ongetwijfeld groot geweest zijn, gezien de hele sfeer en het indrukwekkende karakter van de kathedraal. Ik ben me bewust geworden van woorden die al ergens in mij aanwezig waren. En vreemd genoeg wist ik dat ze bij me pasten. En dat ze me een sleutel hebben gegeven voor het verdere te volgen pad van mijn eigen leven.

Thymoz World
Bij een sleutel hoort een slot. Het was en is aan mij om aan deze grote woorden concrete betekenis en actie te verbinden. Dat slot heb ik gevonden in de vorm van Thymoz World. Mensen helpen te worden wie ze zijn. Zodat ook zij vanuit hun eigen verworven authenticiteit de boodschap van hun leven begrijpen en naar andere mensen uit kunnen dragen. Omdat dat in mijn ogen de enig begaanbare weg is. Juist in deze tijd van grote uitdagingen waar veel op het spel staat.

Zoals bij velen van mijn generatie heeft de Holocaust ook bij mijn ouders diepe sporen nagelaten. De traumatische ervaringen van honger, bombardementen, verraad, dood en ziekte hebben op hen een definitieve stempel gedrukt. Een onvervuld leven, voortgedreven door angst en onvermogen tot geluk. En natuurlijk draag ik hun ervaringen in mijn leven ook mee. Met het grote geluk niet meegemaakt te hebben wat zij hebben moeten doorstaan.

De boodschap van Chartres waren inderdaad woorden die al in mij aanwezig waren. Ik hecht aan rechtvaardigheid, mededogen en respect. Zodat ieder mens een volwaardige kans krijgt een betekenisvol bestaan op te bouwen. Een betekenisvol, authentiek leven is de beste garantie voor een gelukkig leven. Voor jezelf en daardoor ook voor anderen.

Herdenking
In 2015 was de 70 jarige herdenking van de bevrijding van Auschwitz. Overlevende Roman Kent sprak onderstaande woorden waarmee ik deze blog afsluit. Als een herinnering, oproep en belofte:

Just a few against tens of millions, showed the world that the answer to tyranny and indifference is involvement and courage. The courage to make moral choices and act accordingly. These are an example of what could have been done and as an indictment, what was not done. As a moral torch in a world of oppression in darkness. These rescuers, noble by deed but modest by character taught us that even in the hell known as holocaust, the individual had the choice and the capacity to behave humanly if she or he only cared and had the courage to act accordingly. We survivors share a common goal with the current generation and hopefully with al future generations. We do not want our past to be our children’s future.

Dit is de tweede in een serie van tien blogs over Thymoz World. Wil je op de hoogte blijven en een bericht ontvangen als een nieuwe aflevering verschijnt? Schrijf je dan hier in voor het ontvangen van mijn nieuwsbericht.

Afbeelding: Holocaust Memorial (Unsplash – Michael Fousert)
* aldus kunstschilder Gottfried Richter